En toen was het ineens de laatste race

Na de 8e finales op zaterdagochtend snel naar huis want we hadden maar een paar uur om onze beentjes omhoog te doen. Foodpreps werden gemaakt. We zouden namelijk gezonde kapsalon als herstelvoer gaan eten. De race van die ochtend werd op YouTube terug gekeken en we genoten van het lieve commentaar van de presentatoren. 

En toen werden we opgehaald om weer naar de baan te gaan. Daar aangekomen gingen we nog even chillen en onze coaches uithoren wat zij in de tussentijd hadden gedaan. Huppa nog even opwarm rondje en op de ergo, naast imposante dames. En vloog de tijd alweer voorbij en was het daar de voorbespreking. Meiden het gaat een taaie pot worden dus denk aan jullie punten en gewoon keihard gaan. Nog weer even chillen want we waren weer zo goed op schema. 5 minuten verder het bootje die wij liefkozend de SueAnnRob noemden gepakt en in het water gelegd om de laatste opzetjes en ED halen samen te doen voor de wedstrijd. 

Opwarmen ging ondanks alle golven van pleziervaart met dronken Engeland goed we legden de boot weg zoals we wilden vertrouwen hadden we. Laga nog even succes gewenst en daarna wachten en bijsturen, omdat we wegdreven door de stroming, tot we zelf mochten. 

En toen was het alweer zover. We lagen aan de start en met onze coaches, Emma en Maud (Vos zusje Anna) op de volg boot werden we weggestart. 

Lisa stuurde weer goed en start liep lekker. We pushten door net na het eiland. Reading had iets voorsprong maar wij zouden ons niet laten kisten. Reading liep uit Pam zetten een push in wij pushte halen werden afgemaakt en houdingen waren zo straks als wat wij opdat moment konden. We bleven erbij maar je merkte dat Reading langzaam maar gestaagd wegtrok. Killer 20 dan maar voor het vlot. We deden netjes wat Pam zei maar het was niet genoeg om ze in te halen. We bleven pushen en na het vlot was daar al de push voor Iris. Onze roeister die er door ziekte niet in de boot zat. Je voelde iedereen weer opgaan ja voor Iris! Hierna gingen de koppies leeg als we dan verliezen dan wel goed strijdend en dat hebben we gedaan keihard onze beentjes eronder en het in ieder geval Reading niet makkelijk gemaakt. Even balend over de finish wel onze tegenstander bedankt voor de toffe race. 

Uitroeien en zo trots op wat we toch met elkaar gedaan hebben. Na dinsdag hield ook voor Pam de gekke stroomversnelling van ineens weer roeien op. Wat zijn we blij dat ze wilde invallen en wat was het een ervaring. Reading was gewoon net wat strakker en waarschijnlijk sterker. 

Bootje het water dan maar uit snel douchen zodat we dan maar konden flaneren en uit eten in een Pub in Henley. (Tip: Pimms helpen bij verdriet verwerking😉) 

genoten van de ervaring en zoals Pieter zei: “in dit roeiweekend zijn jullie jaren roeiervaring rijker geworden.” 

Iedereen bedankt voor het volgen we vonden de filmpjes zo leuk dat jullie naar ons keken en de lieve whatsappjes, cadeautjes, donaties en instagram reacties waren echt zo fijn! Dank dank dank.

zondag is nu flaneer dag geworden :) vinden we gelukkig als troost ook wel leuk!